Studiował grę na fortepianie i oboju w Strasbourgu. W 1960 roku, za radą Pier­re’a Bouleza, przeniósł się do Darmstadt, by podjąć studia u Bruna Maderny. W latach 1962­-1969 poświęcił się wyłącznie komponowaniu. W tym okresie stworzył Suite Intemporelle for narrator and 8 instruments (1961) oraz Combat T.3N – utwór powstały na zamówienie festiwalu w Donaueschingen w 1962 r. W 1965 r. stworzył kompozycję Triple et Trajectoire for piano and 2 orchestras, która miała swoją premierę na festiwalu w Strasbourgu.

Przełomowym momentem dla René Koeringa był rok 1972 i spotkanie z Michelem Butorem. Z tego roku pochodzą utwory Dilaby pour grand orchestre i Centre d’écoute for magnetic tape. Festiwal w Royan był również miejscem premierowych wykonań kompozycji Quatuor à cordes n°1 (w 1974 r.) i Mahler (w 1975 r.) opartych na tekstach Michela Butora, a opowiedzianych wraz z Orchestre National de France. Inne interesujące kompozycje Koeringa to 34 mesures pour un portrait de T... z 1976 r. oraz Lointain Soleil des Morts, które miały swoje premiery w Wenecji i Paryżu pod batutą Giuseppe Sinopo­liego, Sonate pour piano, której prawykonanie odbyło się w Bostonie w 1976 r. (Herbert Henck), opera Elseneur oparta na libretcie Michela Butora (premiera miała miejsce na antenie Radio France w 1980 r.) oraz Quatuor à cordes n°2 (premiera na Biennale w Wenecji w 1981 r., wyk. Kwartet Arditti).

W grudniu 1992 r. odbyła się premiera Koncertu skrzypcowego z Pierre­’em Amoyalem i Orchestre National de Lyon pod batutą Lawrence’a Fostera, a w maju 1992 r. – Trois Grandslieder for orchestra z Philharmonic Orchestra of Montpellier Languedoc­Roussillon prowadzoną przez Gianfranco Masiniego. Rok 1993 miały miejsce premiery wykonań Fragments de songe for violin and string orchestra z udziałem Pierre’a Amoyala i Soloists of Montpellier­-Moscou oraz Les Oiseaux dans la Tourmente z udziałem Soloists of Montpellier­-Moscou pod dyrekcją Friedemanna Layera. Rok później miało miejsce premierowe wykonanie opery Marie de Montpellier w Operze w Montpellier. Listopad 1995 r. to premiera Le Cercle-Kleist z Madame Hildegard Behrens i Arminem Jordanem. W lipcu 2001 r. Kwartet Danel po raz pierwszy wykonał III Kwartet smyczkowy (Portrait de Francis Bacon en cardinal). W marcu 2008 r. w Teatrze Operowym im. H. Berlioza w Montpelier odbyła się światowa premiera Scènes de chasse w reżyserii Georgesa Lavaudanta, pod dyrekcją Alaina Altinoglu. W 2011 r. w Operze w Monte Carlo odbyło się premierowe wykonanie zamówionej przez tę instytucję opery La Marquise d’O.

René Koering jest reżyserem licznych spektakli operowych, m.in. Ariadne auf Naxos Richarda Straussa, La Prova di un’opera seria Gnecco, Orfeo Monte­ verdiego/Maderny, Aida Verdiego, L’Armide imaginaire Cimarosy, l’Arlésienne by Cilea i La Vedova Scaltra Wolfa­Ferrariego, Callirhoé Destouchesa, Eine florentinische Tragödie Alexandra von Zemlinsky’ego oraz Faust Gounoda, La Voix humaine Poulenca, Pelléas et Mélisande Debussy’ego oraz Die Zauberflöte Mozarta.